Nu de verbouwing zich aankondigt, werd het plaatsen van een bergruimte noodzaak. Het is druk in de bouw en ook in de tuinhuisjesbranche. Na ons verhaal gehoord te hebben, kon de bergruimte eerder geleverd worden. Vandaag! Daarvoor moest nog een hoop geregeld worden. Ruimte in de tuin afgraven, zand aanvoeren, trampoline uit de weg, keerwand plaatsen, voorbereidend werk verrichten; het zijn behoorlijke klusjes. Zelfs een oom van Texel kwam nog met mijn schoonvader mee om te voorbereidingen te treffen. Onze buren waren zo lief om dit op zich te nemen en verzamelde een team vakmannen. Vrijdag stond een team van 5 mannen voor de deur en zaterdag twee buurmannen. Wat een werk hebben zij verricht in die korte tijd met als resultaat dat vandaag de blokhut neergezet kon worden. Wat gaat het dan hard. Morgen komt de stratenmaker en komen we weer een stap verder. Wat zijn wij dankbaar voor het werk dat verzet wordt!

Hoe dubbel is het ook voor Martijn om te zien dat anderen het werk doen wat hij vroeger zelf zo graag deed. Zaterdag had hij ook helemaal geen energie, waardoor het resultaat zelfs via een fotootje gedeeld moest worden in plaats van live. Dat steekt dan wel. Hij voelt zich dan vooral schuldig, omdat hij de harde werekers niet de aandacht kan geven die zij verdienen. Een Texels biertje mee naar huis is dan het minste wat hij kan doen.

Daarnaast zijn we dankbaar voor de eerste giften die binnenkomen op de rekening van de Stichting Helden van Martijn. Ook worden er inmiddels acties op touw gezet. Zo is er 21 april een spinningmarathon bij Atlas Sport in De Wijk. Mooi dat anderen hun spieren willen inzetten voor de kuur van Martijn!

Vandaag schijnt de zon. Laat dit maar het begin van de lente zijn en het begin van een nieuwe periode waarin Martijn wat stabiel kan blijven en hoop heeft door de tweede kuur. Week 18 lijkt nog zo ver weg, zeker wanneer je met ALS leeft. Als het even mee zit, is de verbouwing rond die tijd ook bijna klaar. Laten we hopen dat er dan wat rust komt…