Ondertussen gaat het proces helaas verder. Praten en dan verstaanbaar zijn is erg lastig, zelfs voor mij. De oogcomputer wordt nu steeds meer ingezet en op waarde geschat. Het is fijn dat die middelen er zijn. De ene dag is er meer energie dan de andere, maar so be it. We leven van dag naar dag en ik ben blij met het dossier dat ik online in kan zien om te kijken hoe het met hem gaat. Hij appt niet meer standaard elke ochtend en dus zoek ik weer andere manieren om te ontdekken hoe het met hem is. Daarnaast is het heel fijn dat hij nu zo dichtbij woont en wij, maar ook zijn ouders, makkelijk naar hem toe kunnen.

Een paar weken geleden zag ik de documentaire van Merlijn Kamerling. Zijn vader stierf veel te jong en Merlijn was nog maar een kind. Zijn zoektocht nu om een goed beeld te krijgen van zijn vader, greep mij enorm aan. Onze jongens gaan hun vader ook jong verliezen. Zouden zij dezelfde vragen krijgen als Merlijn? En wie gaat ze dan helpen? Waar moeten ze zoeken?

Die vraag heeft mij beziggehouden de afgelopen weken. Nu heb ik bedacht dat het heel fijn zou zijn wanneer er al anekdotes zouden zijn die we kunnen bundelen tot een mooi naslagwerk voor later. Later wanneer de vragen gaan komen. Martijn zijn oud-collega’s hebben daar een mooi begin mee gemaakt en ik zou mensen die zich geroepen voelen iets te schrijven graag willen oproepen om contact met mij op te nemen. Dit kan via een apart e-mailadres (herinneringvoorlater@outlook.com), maar mag uiteraard ook per post of andere mogelijke manieren.
Hoe mooi is het om nog even terug te denken aan die geweldige vakantie, het samen op kamp met scouting, familiemomenten, grapjes op het werk. Het delen van deze herinneringen versterkt ze nog meer en geeft onze lieve jongens een mooi beeld van papa.
Lieve mensen, dank jullie wel alvast!