Martijn is in december verhuisd naar Zuidhorn. Niet omdat het de wens van ons was, maar noodgedwongen. Ik hoor hem nog zeggen: ,,Wie zorgt er nu voor dat ik toch dichterbij kom wonen?” Ik, riep ik direct. Want dat regelen en zorgen gaat niet uit mijn systeem. Corona kwam alleen langs en toen werd alles lastig. Ondertussen ging ALS verder zijn gang en mocht hij bijvoorbeeld niet meer eten, omdat de kans op verslikking te groot werd. Op een zaterdag in juli werd ik gebeld door Zuidhorn. Wetende dat het slechter gaat met hem en dat er een afstand is van 1,5 uur (zeker met de 100km), schrok ik toch even. Je bent niet zo in Zuidhorn en ook de staat waarin je dan verkeerd, is meestal niet de juiste om nog een eind te rijden. Gelukkig was het loos alarm. Zijn vaste begeleidster ging op vakantie en wilde dit netjes even melden. Een dag later zijn we naar hem toe gegaan en zei de jongste op de terugweg: ,,Mam, wat is het toch altijd een eind rijden!” Dat was voor mij het startsein om een nieuwe woonplek op te zoeken, dichterbij huis.
Tot mijn grote verbazing was er zo plek geregeld in het hospice Lotus van Het Zand in Zwolle. We hebben daar eerder gekeken en toen was het echt een stap te ver. Nu, een logische stap. Het duurde even voordat Martijn ook het voordeel kon zien van deze plek. Een bordje ‘Long Stay’ werd gemaakt door een bevriende meubelmaker en hij ging akkoord. Hij kwam weer dichterbij wonen, bijna ’thuis’ voor ons gevoel.
Niet groter, mooier, maar gewoon dichtbij je dierbaren. Wetend dat dit je laatste verhuizing is en dat deze nieuwe plek nooit als ’thuis’ gaat voelen. De kamer is prima, de omgeving vriendelijk en groen, het personeel erg zorgzaam en menselijk. Maar alles is nu anders…

Inmiddels is het drie weken geleden en is de gewenningsperiode wat voorbij. We zien elkaar vaker en met meer aandacht. Er wordt tijd geïnvesteerd in dingen doen met elkaar. De kleinste wilde nog graag zwemmen met papa. Ik schiet dan in de regelstand en bedenk waar dit kan. Lotus kwam met de oplossing om dit intern te doen in het therapiebad. Het is fijn dat mensen meedenken, je er niet alleen voor staat. Ik moet zeggen, een hele verademing. Vorige week hebben ze gezwommen met een lach en een traan.
Martijn krijgt weer een beetje te eten (de lekkere trek) en de fysio komt regelmatig langs om hem door te bewegen. Wanneer ik met iets zit, is er ruimte en tijd om het daarover te hebben en dat is prettig. Aandacht is denk ik het toverwoord in deze.

Deze verhuizing was geen standaard verhuizing en zeker geen makkelijke beslissing. Maar het brengt ons dichterbij elkaar met aandacht voor de dingen die er nu nog toe doen. Dat is onze grote winst!

Mochten mensen nog kaartjes willen versturen (zeker welkom), het adres is:
Hospice Lotus
t.a.v. Martijn Witte kamer 3
Hollewandsweg 17
8014 BE Zwolle