Langzamerhand vonden we een nieuwe balans. Een balans die redelijk scheef is qua inspanning/ontspanning, maar dit is nu de nieuwe werkelijkheid. Eén waarin wij zeggen; ,,We genieten van de momenten met elkaar en binnen onze mogelijkheden.” Dat leeft redelijk goed. Dat die balans zo kwijt is, bleek gisteren. Martijn redt zich goed in de rolstoel met elektrisch aangedreven wielen. Geen drempel lijkt te hoog. Deze stoere papa kan alles hebben. Nou, niet helemaal. De drempel in de garage was gisteren te hoog voor hem. Hij viel stijl achterover op de bestrating met zijn hoofd. Even knock-out, maar hij wilde weer overeind. Gelukkig waren de buurmannen er snel om hem omhoog te helpen. Paniek bij vooral onze oudste die het heel erg heftig vond om papa zo te zien. Tranen in mijn ogen bij dat verdriet. Terug in de rolstoel leek het oké, op de hoofdpijn na. Wel viel mij op dat hij antwoorden gaf die niet bij de vraag pasten en dat hij steeds kwijt was waardoor hij gevallen was. Hoe meer de tijd toenam, hoe meer geheugen hij kwijt was. Elke 2 minuten stelde hij mij dezelfde vraag; wat is er gebeurd? Eerst was ik nog uitvoerig in mijn antwoorden, maar hij onthield het niet. Zelfs gebeurtenissen van 2 weken geleden was hij kwijt. ,,Een schuur in de tuin? Waar dan?” Steeds korter werden mijn antwoorden en gelukkig kon ik even met hem langskomen bij de huisartsendienst. Daar was vooral het advies om rust te houden en hem elke twee uur wakker te maken en een vraag te stellen. Inwendige bloedingen kunnen nog 24 uur later voorkomen. Gelukkig zijn we de nacht goed doorgekomen en lijkt het nu oké. Wel een enorm blauw/zwart linkeroog, maar dat schijnt te kunnen door de klap. Rust, dat is onze nieuwe balans voor de komende dagen. Niks geen tv, geen drukte van visite, rustig aan met de kids.
Wat ALS alles anders wordt? ,,Geen gestunt meer, beste meneer Witte. Denkt u om uw rust!” Weg eigen regie en gek doen, want je ziet dat een ongeluk in een kleine inschattingsfout zit. Meer inleveren… Hij blijft koppig en dat recht heeft hij. Waar is de balans tussen koppig mogen zijn en moeten luisteren naar de adviezen? Een nieuwe balans, we gaan weer op zoek. Soms denk ik wel dat balans helemaal niet bestaat. Dan lijken we iets wat erop lijkt gevonden te hebben, maar wordt het toch snel weer anders.
Lieve allemaal, jullie zijn zo vreselijk lief voor ons en denken zo mee. Dat waarderen wij enorm. Martijn zegt wel eens dat hij meer energie zou willen hebben om jullie allemaal persoonlijk te bedanken, maar dit blijft dan bij het voornemen. Helaas is de uitvoering ervan voor hem zo lastig. Maar weet dat hij jullie hulp zeer waardeert.
