Martijn is gestart met zijn 2e kuur precies aan het begin van de meivakantie. In de 2e week wilde hij graag naar Texel, naar zijn oude ’thuis’. De zorg moet dan op Texel overgenomen worden qua infuusbehandeling en dat was wel een dingetje. Gelukkig is het een klein eiland en kent men elkaar nog, wat de nodige gunfactor met zich meebracht. Anders kan je het wel schudden. Apotheek overtuigd dat ik alles goed geregeld had en logistiek wat problemen opgelost. Mijn schoonouders hebben een slaapkamer/badkamer beneden, dus dat maakt het weer makkelijk.
Dan komt het inpakken. Voor anderen een paar koffers inpakken. Hier leek het bijna een volksverhuizing. Nu wou Martijn de zoom(soort quad) natuurlijk mee om lekker op het strand te kunnen rijden, maar dat moet ook in de bus mee. Mijn schoonvader is heel lief gekomen om ons te helpen en ook spullen mee te nemen. Badstoel, toiletverhoger, glijplank… Allemaal zaken die we echt niet moeten vergeten. Koelbox mee met nieuwe infuuszakken en gaan met die bus! Heerlijk, even weg naar het eiland!
Wat was het heerlijk voor de kids ook om even weg te zijn. Ze wilden zo graag op vakantie! Naar het strand, het bos, het juttersmuseum, maar ook gewoon lekker spelen op de buurt. Martijn natuurlijk ook in goede mood en had ook genoeg energie om steeds mee te gaan. Lekker crossen over het strand, de jongens van de duinen afrennend. Heel even vergeten… Ons motto is: genieten binnen de mogelijkheden. Hoe automatisch ga je vergelijken met andere gezinnen. Niet doen! Onze situatie is niet alledaags. Wel ga je de kleine dingen mee en anders waarderen. Mooi voorbeeld is de weg naar huis. Wat een drukte bij de boot! 1,5 tot 2 uur wachten, vertelde de verkeersregelaar ons. Ik probeerde nog het infuus als voorrangsargument, maar helaas. Martijn in alle relaxtheid: ,,Des te langer kan ik genieten van mijn eiland!” Knap als je zo kan denken. Mij lukte dat op dat moment niet. Daar kan ik nog wat van leren! Scheelt een hoop stress op een mensenleven!
Weer thuis is het ook fijn om weer terug te zijn. Martijn is moe. Texel was heerlijk, maar ook inspannend. We gaan even bijkomen. We zitten weer middenin het dagelijkse leven. School, zorg en de stichting. De kuur gaat op zich goed. Weer soepelere benen, meer beweging in de spieren en 2e week meer energie. We zitten nu in de laatste week en volgende week mogen we de bloedwaarden weer meten. Spannend, maar ondertussen leven we verder. Zachtjesaan begin ik te denken aan ons volgende uitstapje. Een vakantie wat verder van huis valt nu nog binnen de mogelijkheden. Martijn wil naar Oostenrijk. Het zal weer een volksverhuizing worden, maar daar draaien we onze hand inmiddels niet meer voor om! Laten we genieten!
